IRRITANTE MENSEN

IRRITANTE MENSEN

Waarom vind je iemand irritant? Dat is een heel goede vraag, al zeg ik het zelf. Een bijzonder intelligente en uiterst interessante vraag. Een heel goed begin van een zeer intrigerende en interessante column van een zeer goede column-schrijver.

Voelt u al wat irritatie opkomen? Dat klopt ook. Mensen die zichzelf heel erg goed vinden zijn buitengewoon irritant. Eigenlijk is dit niet helemaal juist. Vooral mensen waar aan je merkt dat ze zichzelf heel goed vinden. Want diep van binnen vinden we onszelf natuurlijk allemaal erg goed.

Mensen die iets beter kunnen dan jijzelf zijn ook erg irritant. Ik zit op een schaakclub. Op deze club zitten mensen (ik moet het helaas bekennen) die beter schaken dan ik. Die mensen zijn heel irritant. Vooral op het moment dat ze van me winnen.

Mensen die jou verwijten dat je iets vergeten bent te doen en dat je dat soort dingen voortaan beter in je agenda moet zetten, zijn ook irritant. Meestal zijn dat trouwens vrouwen. Mensen die je verwijten dat je je mail niet leest zijn ook irritant. Alle e-mail is überhaupt irritant. Ze kunnen me toch bellen? Als ik dit stukje klaar heb, zal ik weer een zootje e-mails gaan wegflikkeren. Eén keer per week kan ik de moed opbrengen om ernaar te kijken. Gelukkig is de helft van die dingen dan al achterhaald zodat ze weggewipt kunnen worden.

Hoe kom ik er eigenlijk bij om dit stukje te schrijven? Tja, dat komt eigenlijk omdat er in de krant een artikel staat over iemand (een BN-er) die ik, steeds als ik hem zie of hoor, héél irritant vind. Ik zal hem nog even niet verklappen maar ik laat hem even voorafgaan door een andere BN-er die een heel mooie tweede plaats inneemt op de lijst van irritante personen. Op de tweede plaats staat (Tatteretàààà): Ivo Niehe. Tjonge, wat is die man glad. Probeer je iets raars: voor te stellen. Stel je nou eens voor hoe je ruzie zou moeten krijgen met Ivo Niehe. Ik krijg het niet voor mekaar. Het is een soort geslepen paling. Met een glimlach die zo vastgevroren zit dat ie er nóóit meer af gaat. De meest grote sterren krijgt hij in zijn programma. Wel pas op het moment dat hun carrière in neergaande glijvlucht geraakt is, maar toch, hij flikt het toch maar. Ik geef toe dat hier ook sprake is van enige jaloezie. Die Ivo die zomaar Frans, Duits, Engels en misschien zelfs wel Chinees spreekt. Die iederen inpakt met een bos bloemen en een suikerglimlach. Ja, een beetje jaloers ben ik wel.

Maar nu dan de onbetwiste nummer 1. Met dikke rooie stip op 1. Jeroen Krabbé. God wat is die man irritant. En als je me nou vraagt waarom? Ja, er zijn wel wat dingen aan te wijzen. Een acteur die zich profileert als groot kunstenaar. Dat veroorzaakt natuurlijk wel wat jeuk. Voor de zekerheid heb ik nu nog even op internet naar z’n schilderijen gekeken. Het kan nog slechter maar ik hoef ze niet aan de muur. Als acteur vond ik hem trouwens ook al irritant. Rutger Hauer won het met mijlen van hem. Maar, ik moet toegeven, Jeroen Krabbé lijkt me een aardige man. Hij schijnt zelfs goed bevriend te zijn met Willeke Alberti. En Willeke staat bij mij nummer 1 in de lijst van aardige Nederlandse vrouwen. Dus daar heb ik een probleem. Dus eigenlijk kan ik het niet helemaal goed verklaren. Maar hoe dan ook, het is zoals het is. Ik kan het niet loochenen en ik kan het niet ontkennen: Jeroen Krabbé, God, wat is die man irritant.