Paul de Leeuw, een verre verwant?

Of ik familie van hem ben, wordt me nogal eens gevraagd.
Nee, dat niet, maar Paul de Leeuw zou zomaar eens een verre verwant kunnen zijn.

Er zijn tussen ons wat opvallende overeenkomsten en toevalligheden.
Om met het zwaarste maar te beginnen, we hebben een liefdesverhouding met de koelkast. Het aanvallen en afvallen is een terugkerend verschijnsel. Aan weggooien doen we niet. We zijn zuinig en werken alles weg en wel naar binnen.
Een vaste maat kennen we niet. Qua kleding hebben we een kast met uitgroeiers.
Paul's alterego Annie de Rooij was wat onhandig en knoeide nogal eens. Dat herken ik. Ook zag ik haar met een solex. Van het type dat ik in mijn jonge jaren ook had!

Paul de Leeuw heeft ook een connectie met mijn geboortedorp Alphen aan de Maas.
Zijn zus woont in het huis waar ook familie van me woonde. In dat huis was vroeger de Diepvries gevestigd. In de jaren 50-60 had je op de dorpen nog geen eigen diepvries. Daar kon je als inwoner dus een vriesloket huren en de slacht in opslaan. Vaak moest ik er na schooltijd heen om vlees op te halen. De gedachte eraan maakte dat ik buikpijn kreeg. Eerst passeerde ik dan een hele dikke deur, die trok na binnenkomst vacuüm dicht zodat de vrieskou binnen bleef. Verschrikkelijk naar vond ik dat. Angstig plaatste ik altijd de tas tussen de grote deur. Dat daardoor warmte naar binnenkwam, dat kon me wat. Snel liep ik door naar ons loket, links achterin de ruimte. Ik opende het met de sleutel en zocht de thuisbestelling. Daarna snelde ik in hoog tempo opgelucht de ruimte weer uit.

Mijn moeder heeft met diepvriesvlees ooit een akkefietje gehad. Op de dijk werd ze lastig gevallen door een man. Ze had geen interesse. Hij bleek een aanhoudend type. Om hem van zich af te houden gooide ze een zak met diepvriesgoed naar hem. Het is me niet bijgebleven of het rund of varken was. Ook niet of ze raak gooide, maar het effect was goed, hij ging er vandoor.

Geplaatst door Koosje de Leeuw / koosjeschrijft.blogspot.com