writers block

column 'Writers Block'

Hebt u dat ook wel eens, dat je helemaal leeg bent. uitgeput van het piekeren en moe van alle verhalen, moe van de lange nachten wakker liggen, moe van het gezeur van kinderen en kleinkinderen. Dat je als een zombie doelloos achter je toetsenbordje zit en niets weet te schrijven. Dat je zo verschrikkelijk ondergaat in de massa. dat je je een doperwtje in een glazen pot voelt . Het enige waar toe je in staat bent is een beetje wezenloos door het glas naar buiten staren. Was het maar weer donderdag denk ik dan, dan kan ik weer met mijn kluppie de baan op. Even de dingen loslaten die je irriteren. Even een dagje niet de artrose in je knoken voelen......Hebt u dat ook wel eens? Ja. hè. Nou, ik niet. Nee echt niet, persoonlijk heb ik daar nooit last van. Nee, eerlijk niet . Ik zou niet weten hoe dat voelt. Eigenlijk heb ik een beetje een hekel aan mensen die altijd maar zo zeuren over dit en over dat. De zon staat stralend aan de hemel en de lente komt er aan. Nog even en dan gaat de zomertijd weer in. Heerlijk, die lange avonden met daglicht. Geweldig al die vrolijke gezichten op de straten en in de winkels. Prachtig al die opgeruimde politici op de TV, die met haar fantastische programma's je elke dag weer verrassen. Kostelijk om naar Trump en Wilders te kijken. Cabaret van de bovenste plank. Een geweldig leven toch, dat we hebben. ........... Ik slaak een diepe zucht en staar gemelijk uit het raam, vanachter mijn laptop. In het nestkastje aan de boom, vliegt een mezenmannetje af en aan om zijn komend gezin een warm onthaal te bieden. De ijle fleurige draadjes van de toverhazelaar waaien met alle winden mee. Flowers can dance. Sjongejonge, wat moet ik mijn best doen om vandaag vrolijk te blijven. De hond blijft stilletjes in zijn mand en de katten negeren me volledig. Ja, zelfs mijn spiegelbeeld keert me de rug toe.
Writers block, dat is het...dat heb ik......ik zucht een paar keer en kijk naar het nestkastje, en denk..........zou daar nou een leuk vrouwtje in zitten?
Istvan