Ik zag mezelf daar al zitten: op het witte strand van een bountyeiland, de zandkorrels kietelig tussen mijn tenen schurend terwijl ik kleine maar frequente nipjes van een Nicaraguaanse rum nam, wellicht afgewisseld met teugjes van een Cubaanse sigaar.
Hoeveel Braziliaanse danseressen zou ik wel niet toejuichen op mijn ontdekkingsreis door Zuid-Amerika? Waren mijn benen lenig genoeg om spontaan mee te doen aan de pop-up capoeira-voorstellingen op de straathoeken van Rio de Janeiro? En waren mijn zakken wel diep genoeg om een dergelijk avontuur te bekostigen?
De dagdromen vervlogen en ik begon aan de praktische kant van de zaak te denken. Als simpele bijstandsvader had ik het niet breed. Maar betekent dat dan dat ik veroordeeld ben tot een leven lang wassen, strijken, schoonmaken en boterhammen smeren voor mijn jongen die steeds puberaler gedrag begint te vertonen?
Ik wilde er tussen uit. Ik wilde de tempels van de Maya’s en de Inca’s bekijken. Ik wilde bijna gebeten worden door een giftige slang, maar het tóch na kunnen vertellen. Ik wilde weg van de sleur!
Maar waar moest ik het geld vandaan toveren? Had ik niet nog ergens een ruimhartige suikeroom met een uitpuilende portemonnee die een dergelijke improductieve excursie uit pure filantropie zou willen financieren? En hoeveel kan ik lenen als ik die oom, zeer waarschijnlijk, niet heb?
Geld lenen. Dat duivelse dilemma. Men zegt wel eens dat je dat niet moet doen als je het niet gebruikt voor iets wat je uiteindelijk meer rendement oplevert. Want wij kennen allemaal de doemscenario’s van mensen die er diep door in de schulden raken. Ik heb zelfs verhalen gehoord van mensen die in de avonduren en de weekeinden uit ellende extra zijn gaan werken, bovenop een al fulltime baan.
Maar algauw trok ik die gedachte in twijfel: is een reis werkelijk zo improductief? Geeft een wereldreis je niet weer de joie de vivre die je nodig hebt om een gouden indruk achter te laten op sollicitatiegesprekken? Geeft een reis naar Zuid-Amerika je niet het zelfvertrouwen dat je nodig hebt om de koe bij de horens te vatten en die eerste sollicitatiebrief te sturen? Geeft reizen je niet een gevoel van autonomie dat je kunt toepassen op meerdere aspecten van je leven?
Zo besloot ik dat ik wel degelijk een positief rendement kon behalen uit geld lenen voor een wereldreis. En ik zocht uit hoeveel geld ik kon lenen. Het is nu twee jaar later en ik kan je vertellen hoe prachtig het uitzicht was op de top van de piramiden der Inca’s. Ook kan ik je vertellen dat het aantal Braziliaanse danseressen meer was dan dat ik met mijn dronken hoofd van de Nicaraguaanse rum kon tellen. Maar dat moet ik hier misschien verder niet vertellen. Het was een geweldige reis; en zo’n ervaring… is onbetaalbaar.
Et moi? Je ne regrette rien.