Bankgeheim

bankgeheim

"Wat hij in één maand verdient, ken ik m'n hele leven niet bij ,mekaar sparen," begon hij.
Tijdens één van mijn vele terrasbezoekjes in Amsterdam, plofte hij zomaar neer op een stoel aan mijn tafeltje.
"Ook goeiemorgen. Ga lekker zitten jôh," zei ik.
Er waren een paar terrasjes, die mijn voorkeur hadden. Zodoende kwam ik regelmatig bij dezelfde uitbaters terecht, die mij inmiddels allen zeer vertrouwd waren.
Ik kende hen en zij kenden mij. Dat geeft mij een prettig gevoel, gekend te worden in zo'n grote wereldstad, waar de mensen elkaar ondersteboven lopen zonder het in de gaten te hebben.
"Môgge meneer Koning, kopje koffie?."
Ik was er één van één miljoen mensen, die in Amsterdam op die dag rondliepen. En dan zegt iemand: "Môgge meneer Koning, Kopje koffie?"
De man die plaats genomen had aan mijn tafel, kwam mij bekend voor, maar ja, dat heb je al gauw als je vaste plekken hebt in de stad. Hij zal wel in de buurt wonen.
"Ja," herrnam hij, , "ik zag u zitten en ik dacht effe een bakkie doen, doet niemand kwaad. Of wel soms. U zegt het maar hoor. Als u liever alleen wilt zitten, dan...."
: Nee nee jôh," haastte ik me, "blijf lekker zitter. Gezellig toch."
"Nou kijk, het zit zo, ik zal het u uitleggen. Ik heb een hypotheek van honderdnegentig duizend euro met een rente van twee procent. Maar omdat ik wat centjes gespaard had en een keer wat centjes gewonnen had in de Staatsloterij, hoefde ik maar honderdzestig duizend te hebben. Maar goed, zei die bankkerel, heb je nog wat over voor als je eens wat moet repareren of wil verbouwen."
Hij werd stil terwijl hij mij onderzoekend aankeek, of ik hem wel kon volgen.
"Dan had u dus nog dertigduizend te besteden." antwoordde ik als blijk van oplettendheid.
"Juist en onjuist," zei hij, "Juist omdat dat zo is en onjuist omdat de bank dat niet vond. Weet je wat ze zeiden bij de ABN. Ze zeiden 'Ja meneer, maar u bent nu vijfenzeventig jaar en dat is te oud voor een hypotheek."
Hij trok de wenkbrauwen hoog op als teken van verbijstering.
"Maar het staat toch zwart op wit, dat het mijn geld is, zeg ik. 'Er komt nog iets bij meneer', zei die ABN-bankezel, Hij praatte met een zachte g en daar heb ik sowieso al een hekel aan. Uw AOW en uw pensioen zijn samen niet genoeg voor zo'n hoge hypotheek. Maar ik heb wel een ander voorstel voor u als u geld nodig heeft, meneer'. Nou je begrijpt dat mijn oren gespitst waren. Wat is dat dan voor voorstel vraag ik hem. Zegt-ie:'De ABN heeft wel een lening voor u tegen zes komma negen procent. Die kunt u wel krijgen."
Hij stak het ontmantelde koffiekoekje in de mond, schudde met het hoofd, alsof er een vlieg verjaagd moest worden.
"O, zeg ik tegen die bankuil, o dus jullie denken dat ik een rente van zes komma negen procent makkelijker kan betalen dat twee procent. Jullie zijn cfriminele jatters. Het is mijn geld en jullie houwen het achter, dat is diefstal meneer IBAN....met je klote bank, zeg ik nog achteaan. Maar dat had ik beter kennen inslikken."
Woede straalde uit zijn ogen.
"Oplichterij," zei ik
"Of niet dan....ja toch, 't Is gewoon discriminatie, maar dat zeggen ze niet, dat houwen ze geheim, ......bankgeheim."
Toen werd het een hele poos stil.
Hij zuchtte diep, stond op en zei "...en nou krijgt die knaap, die de Ligt, één miljoen per maand. En waarvoor? Gewoon een beetje tegen balletje trappen. Nee... dat ken ik m'n hele leven niet bij mekaar sparen.... nou ajuus maar weer..."
Hij draaide zich nog even om en vroeg:"O, wil u dat koekie niet?" Hij griste het van het schoteltje en verdween in de mensenmassa.
En meteen wist ik wie hij was.

© Copyright iakon