Donkere dagen

Donkere dagen

De avonden duurden langer, omdat ze eerder begonnen. De donkere dagen voor kerstmis stonden voor de deur. Het was maandag 10 december 2018. Bjarne besloot weer in zijn dagboek te gaan lezen. Ruim een jaar geleden schreef hij het volgende:

7 december 2017

Net als vorig jaar, toen ik mijn schrijversziel ontdekte, en net zoals de jaren daarvoor, waren de donkere dagen begonnen. De decemberdagen die zouden leiden naar de kortste dag, waarna de dagen weer langer zouden worden, omdat we het kerstfeest gingen vieren.

Mijn psychologe was kort op bezoek geweest om te informeren hoe het ging na de chirurgische ingreep die nodig was om de verstandskies in mijn rechter onderkaak te verwijderen. Ik was flegmatisch omdat ik onder invloed was van zware pijnstillers, maar zij drukte me op het hart dat ze me niet zou vergeten. En dat ze volgend jaar meer tijd zou hebben om af te spreken voor de therapie, misschien zelfs op wekelijkse basis. Ze gaf aan dat ze dan ook meer structuur aan de therapie wilde geven. In december had ze het te druk omdat ze haar studie af moest ronden.

Het was wel fijn dat ze weer even in mijn woning was geweest. Ze kon zien waar ik allemaal mee bezig was en ze kon waarschijnlijk beter inschatten wie ik was wanneer ze mij in mijn eigen omgeving kon zien. Ik vertelde haar dat het contacten leggen nog niet zo goed ging. Het bleven versnipperde internetcontacten. Af en toe was er iemand nieuw via de datingsite en dan was het weer afwachten of het tot een verder contactverloop zou leiden.

Ik was verder gegaan met het uitzoeken van de muziekverzameling. Ik kwam wat vage cd’s tegen die ik zelf had samengesteld, maar die aan het einde een hapering vertoonden. Ik nam ze op met het mp3 opnameapparaat, maakte er hier en daar wat achtergrond geluiden bij en luisterde het later weer af via de geluidsinstallatie, zodat ik de haperende cd kon weggooien.

Ik had twee Amerikanen ontmoet die bevriend wilden zijn met Bjarne omdat ze zeiden dat ze hem knap vonden. Een donkere Amerikaan uit Colorado Springs, een stad met veel militairen. Het was een knappe man om te zien, vijfentwintig jaar oud. Hij was enthousiast en ik voegde hem toe als vriend, maar de dagen erna zei hij niets meer via de chat.

De andere Amerikaan was een blanke zakenman, begin veertig. Hij moest opbiechten dat hij me knap vond en we kregen contact via Google hangouts.

Met de Russen had ik geen contact meer. De laatste Rus zat op Skype, maar ik was er niet aan toegekomen om de vereiste versie van dat communiceerprogramma te downloaden.

Zowel de Russen als de Amerikanen vonden dat Nederland een leuk land was om in te wonen wanneer je op andere mannen viel, maar ik besloot voortaan meteen te laten weten dat ik de afstand een bezwaar vond. Omdat ik er geen zin in had om meteen een potentiële kandidaat te zijn voor een liefdesrelatie nog voordat er sprake was van vriendschap, of wat dan ook via het internetcontact.

Ik hoorde aan de rammelende bloempotten op mijn balkon dat het buiten steeds harder ging waaien.
In de keuken stonden de lege potten klaar voor een nieuwe fase in de ontwikkeling van de befaamde Bjarne avondthee, waarvan het recept alleen aan intimi werd doorgegeven.

© Copyright Bjarne