De astroloog

‘Moet u koffie?’ vroeg professor Bergman eenvoudig. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik bij de wereldberoemde astroloog thuis zat.
‘Heel graag,’ zei ik beleefd.
‘Heb ik helaas niet,’ sprak hij kalm. Beroemde mensen hebben zo hun eigenaardigheden, die niemand hun kwalijk neemt. Zij kunnen zich de excentriciteit permitteren die ons gewone mensen meteen verdacht zouden maken.
‘Thee, wellicht?’
‘Heeft u dat wel dan?’ vroeg ik, want ik ben ook niet van gisteren.
‘Had u dat gewild dan?’ vroeg hij ernstig.
‘Nou...’
‘Het spijt me,’ onderbrak hij, ‘geen koffie, geen thee. Maar wat ik wel heb, is warme chocolade. Altijd lekker in deze kille tijd van het jaar. Trek in een mok?’
‘Nee, dank u,’ zei ik. Ik wilde eigenlijk iets vragen over uw vak.’
‘De astrologie bedoelt u? Ja kijk, mensen van over de hele wereld consulteren mij voor een horoscoop. Het gaat over het werk, de liefde, enzovoort. Dat is begrijpelijk, want persoonlijk ben ik daar nogal ver in. Ik heb bijvoorbeeld in de twee minuten dat u hier zit allang gezien dat u Steenbok bent.’ Hij ging triomfantelijk achterover zitten alsof hij het effect van zijn bevindingen goed wilde laten inwerken.
‘Het spijt me,’ zei ik, ‘maar ik ben Waterman.’
‘Da’s nou precies wat ik bedoel,’ zei de professor allerminst uit het veld geslagen. ‘Dat is nou een typisch Steenboktrekje, waar u zich van bedient! U bent Steenbok, maar u komt niet van de Waterman-invloeden los. Blieft u koek?’ Hij reikte mij de verpakking aan, die slechts wat overgebleven biscuitkruimels bevatte.
‘Nee, bedankt,’ zei ik maar weer.
‘U pakt maar hoor; het staat er voor,’ sprak hij royaal en hij liet trillend de kruimels in een opmerkelijk grote mond glijden.
‘Hoe,’ hernam ik, ‘bent u zo in de astrologie verzeild geraakt?’
‘Ha! Daar stipt u een leuk punt aan!’ riep de professor uit. ‘Zolang ik me kan herinneren heb ik mij met de astrologie bezig gehouden. Ik ben er als het ware mee groot gebracht. Het werd met de paplepel ingegoten. Als kind maakte ik al tekeningen van de elf tekens van de dierenriem.’
‘Elf?’ vroeg ik verbaasd, ‘het zijn er toch twaalf?’
Professor Bergman schudde meewarig glimlachend het hoofd. Hij staarde mij enige tijd uitdrukkingloos aan en vroeg:
‘Twaalf wat?’
‘Dierenriemtekens. Er zijn toch twáálf dierenriemtekens?’ Plotseling leek hij in diepe contemplatie verzonken. Hij draaide wat met de ogen en veegde een kruimeltje van zijn schoot.
‘Nou moet u eens goed naar mij luisteren,’ zuchtte hij. ‘In mijn tijd waren het er elf en niemand heeft er ooit een punt van gemaakt.’
‘Zijn er dan soms ook elf maanden in een jaar?’ vroeg ik, want mijn achterdocht groeide.
‘Negen maanden!’ verbeterde hij. ‘Negen stuks. Er zitten negen maanden in een jaar. Altijd zo geweest!’
Ik begon te twijfelen aan de waarde van de horoscopen die hij voor al die mensen had vervaardigd. Hoe was het mogelijk dat dit nooit iemand was opgevallen? Ik schraapte alle moed bijeen en zei:
‘Volgens mij is het allemaal onzin en maakt u de mensen maar wat wijs...’ Op een lichte flikkering in de ogen na bleef de professor onbewogen.
‘Dat,’ antwoordde hij, ‘is weer zo’n Steenboktrekje. Die willen niets aannemen. Die staan met beide benen op de grond... Heeft u trek in een Marsepino?’
‘Nee!’ piepte ik. ‘En ik ben Waterman!’
‘Tuurlijk,’ sprak de professor sussend, ‘u bent Waterman. Wat u wilt, hoor. Wie ben ik ook, om iets anders te beweren...’ Hij begon pruilend de tafel af te ruimen.
‘Ik weet wel dat u de wereldberoemde astroloog professor Bergman bent, maar wat u net zegt... u brengt me in verwarring. Ik ben toch echt op twaalf februari geboren.’
‘Dat dénkt u maar!’ zei de professor met een mond vol Marsepino’s. ‘Maar ik heb genoeg gehoord. Ik heb er genoeg van, ik heb er geen zin meer in.’ En met zachte drang begon hij mij naar de voordeur te leiden. ‘De Steenbok wil het altijd beter weten. Nou, u bekijkt het maar. Dag mevrouw!’ Hij hield de deur voor me open.
‘Ik ben geen mevrouw!’ riep ik uit.
‘Nee, alleen maar,’ hoonde hij en liet de deur achter mij in het slot vallen. En geloof het of niet, maar heel even, in een ondeelbaar ogenblik, vroeg ik mij af, of ik niet inderdaad een vrouwelijke Steenbok was...

© Copyright Amori