Drie veertjes

All that I
thought lost,
came back to me
today.


Het is soms vreemd, hoe een leven opeens een draai kan maken, waardoor je denkt: huh, wat onverwacht, wat moet ik hiermee...?

Een man kwam aan mijn deur.
Oh ik kende hem, al had ik hem nog nooit ontmoet. We hadden elkaar onze gedachten geschreven, vonden zoveel overeenkomsten dat ik wel eens dacht: ik heb een tweelingbroer. Onzin, uiteraard, ik weet van waar ik gekomen ben. Hém kende ik pas kort. Ik zag hem en voelde me thuis bij hem.

Hij gaf mij een geschenk.
Nonchalant, uit zijn binnenzak, kwam een doosje. Zacht in mijn hand, prachtige kleuren op het deksel. Nee, geen karton of plastic, maar een geweven en gekleurd stukje doek, uit een ver land waar mensen nog lang geloofden in geesten en goden, goede en minder goede. Het voelde warm in mijn hand. In zekere zin was ook hij een man van dat land.
In het doosje drie identieke veertjes, tot aan de schacht stralend blauw met zwarte lijntjes, zo leken het hokjes. De andere kant van de schacht beige; geen ervan was langer dan 4 centimeter. Hij zag de vraag in mijn ogen.

-Elk ervan is voor een wens die je mag doen. Elke wens zal uitkomen.
Zijn ogen lachten tegen me.

Young I felt
and loved,
more than I can
say
.

-Ik geloof dat ik geen wensen heb, zei ik, ik denk dat ik alles heb wat ik begeer. Ik ben vrij, ik heb mijn fantasie, ik ....

Hij pakte mijn hand.

-Lieve vrouw, zei hij, jij weet dat ik je veertjes heb gegeven van een Vlaamse Gaai, éen van de weinige vogels die monogaam zijn en dus voor langere tijd een relatie aangaan. In zo’n situatie is het belangrijk om op elkaars innerlijke staat te kunnen reageren. Wanneer mannetjes weten wat hun vrouwtje nodig heeft, kunnen ze haar dat geven. Nu voel ik mij een mannetjes Vlaamse Gaai.Ik weet dat mijn aanwezigheid in jouw leven iets betekent voor jou, dus:
Jij wenst van mij niet per se een lijfelijke verbondenheid, maar zeker een geestelijke.


Ik keek hem verbaasd aan. Het komt zo zelden voor dat een man begrijpt wat ik nodig heb, al wist ik dat zelf niet zo te benoemen. Ik kneep even in zijn hand en glimlachte.
- Ja, dit is een wens die ik zou willen zien uitkomen.

-Ik weet dat er mannen in jouw leven waren waarvan jij je de gezichten en de namen herinnert. Ook hun daden en hun gedragingen. Geen ervan liet iets blijvends bij jou achter. Jouw tweede wens is dat je iemand ontmoet die wel iets blijvends bij jou achterlaat. Iets waarvan je nog veel en lang kunt genieten, maar vooral iemand die je kunt vertrouwen.

Ik grimaste even en draaide mijn gezicht weg.
-Zou mijn wens niet moeten zijn dat ik die anderen vergat? Enkelen ervan lieten wél iets blijvends achter, dingen die mij nu soms nog verdrietig maken.

-Je zou niet de vrouw zijn die je nu bent zonder die herinneringen. Ze maakten je sterk.

Ik knikte maar dacht: hij kan dat wel zeggen van die veertjes die staan voor wensen. Ik zou hem graag geloven wanneer dat mijn wens zou zijn én zou uitkomen, dat er iemand was om van te genieten én te kunnen vertrouwen.

-Ja, ik denk dat deze tweede ook mijn wens zou zijn, zei ik met een zucht.
Ik meende werkelijk dat ik alles had, nu besef ik dat ik iets belangrijks miste zonder het te weten.Nu heb ik toch echt alles, dat derde veertje kan in het doosje blijven.

Hij pakte mij bij mijn schouders en schudde zijn hoofd.
-Nee je vergist je. Na twee wensen is je leven nog steeds niet compleet, want heel lang was het jouw vaste overtuiging dat je geen relatie meer zou aangaan. Ook geen LAT. Je geloofde dat je geen vrede meer kon hebben met steeds een man in je directe omgeving.
Jouw derde wens hangt direct samen met je tweede: Diep in je hart hoop jij nu toch nog op een relatie met iemand die je als een lieve partner kunt blijven beschouwen.


-Jij? vroeg ik, mijn stem klonk schor.

Hij knikte.

Who found whom,
it matters not,
only that he'll
stay.






Maria&Simon.
28-04-2916.

© Copyright Irene O.

Ingezonden door

Irene O.

Geplaatst op

28-04-2016

Tags

Vertrouwen Wensen