Franse Charme

Franse charme

Ze stond voor me in de rij bij de kassa van een kleine Franse supermarkt.
Eenvoudige kleding, maar met grote chique élégance gedragen.
Typisch die gracieus zelfbewuste lichaamshouding, die je zo vaak ziet in Frankrijk. Tegelijkertijd hebben ze een frêle kwetsbaarheid, wat hun vrouwelijkheid verhoogd en hun aantrekkelijkheid vergroot, omdat je als man dan altijd iets beschermends over je voelt komen. Je zou er zo een arm omheen willen slaan en even dat kleine fijne en exquise parfummetje inademen.
Zo'n Franse madamoiselle bezit distinctie en lieflijkheid. Kortom schoonheid, die wij in Nederland meestal anders gewend zijn.
Haar huid was strak en mat getint en o zo gaaf. Grote donkere ogen waren omrand met lange zwarte wimpers. Donkere krullen vlochten een krans om dit prachtige gezicht.
Een lichtgekleurd strak truitje deed haar borsten sterk uitkomen.
Daaronder een korte strakke rok en werkelijk prachtige ranke benen, gestoken in halfhoog maatje zesendertig.
Ze droeg geen make-up, hoewel een sliertje zoete parfum mijn papillen streelde.
Per ongeluk stootte ik mijn boodschappenkarretje tegen haar aan.
Mijn gepreveld krom Frans excuus amuseerde haar kennelijk.
"C'est pas grave," zei ze met een glimlach die carillons in beweging zette.
Vasthouden, dacht ik, en ik begon haar uit te leggen, dat ik even niet oplette en in gedachten was verzonken en daardoor niet merkte dat mijn karretje wat naar voren reed.
"Dat moeten dan wel heel diepe gedachten zijn geweest," zei ze schalks.
Ik had moeite om haar snelle Franse zinnen bij te houden.
Wat is Frans toch een mooie taal, dacht ik en wat spreekt ze het charmant uit.
Ze had zelf geen karretje maar droeg enkele boodschappen op haar arm.
"Ja," antwoordde ik," heel diep, en sommige gedachten mag je zelfs niet hardop zeggen."
Ze zette speels grote ogen op en zei:" Maintenant vous me faisez bien curieuse, monsieur."
Een pakje vleeswaar viel uit haar arm op de grond.
Ik haastte me het op te rapen en stootte mijn hoofd tegen mijn eigen karretje.
"Ai," zei ze en ik voelde haar hand over mijn zere plek wrijven.
"Madame," zei ik," U heeft magische handen, want de pijn is ogenblikkelijk weg, hoewel ik graag gewild had, dat hij langer was gebleven."
Ze lachte nu hardop, zo parelend als haar witte tanden wit waren.
Ze rekende af bij de kassa en treuzelde bij het in haar mand doen van de boodschappen.
Ook ik betaalde en vrijwel gezamenlijk verlieten we de supermarkt.
Naast de supermarkt was een klein bar-tabacje met een miniem terrasje ervoor.
Zonder erbij na te denken flapte ik eruit: :"Mag ik U daar," en ik wees naar de uitnodigende stoeltjes," wat te drinken aanbieden?"
Weer had ze die schalkse geamuseerdheid, die mijn kuiten deden kriebelen.
Ze tuitte haar prachtige lippen, hield haar hoofd een beetje schuin en antwoordde:" Eh bien, oui, mais pas longtemps, hein, je dois travailler encore."
"Gaat U maar vast zitten," zei ik, "dan doe ik even de boodschappen in de auto daar." Ik wees naar mijn auto, die praktisch naast het terrasje stond.
Wat een buitengewone charmante elegantie, dacht ik tijdens het inladen, dat vindt je écht niet bij ons in Nederland.
Zo snel als ik kon spoedde ik mij terug naar het terras, waar zij me met een brede lach verwelkomde.
"Verrek, u komt uit Holland," sprak ze in onvervalst Nederlands, op mijn nummerbord wijzend, "ik ook, ik werk hier als au-pair."

Volgens mij had ze een beetje een Utrechts accent.

© Copyright iakon

Ingezonden door

iakon

Geplaatst op

08-02-2016

Over dit verhaal

de wereld is vaak anders dan je denkt

Tags

Elegant Romantiek Vakantie