Earl Off Indirabelle

Ik heb mijzelf hierboven even aan u voorgesteld. Een Graaf, dat ben ik inderdaad, een nazaat van een lange lijn van voorvaders en -moeders, die ook allen van nobele huize waren. Mijn Mens zegt, en helemaal terecht natuurlijk, dat ik mooi ben met mijn zilveren rug en beige onderkant; mijn dikke pluimstaart is ook beige aan de onderkant en ik vlij hem graag op mijn rug, om te kunnen laten zien hoe fraai dat staat. Mijn tekeningen, de streepjes, zegt mijn Mens altijd, zijn precies synchroon. Mijn Mens is gek op me en, ja, ik mag haar ook erg graag.

Zij, mijn Mens dus, heeft mij een nieuwe naam gegeven. Van cattery uit heet ik Christoffer. Prachtig natuurlijk, maar niet praktisch. Ze noemt me dus Kedi en ik heb begrepen dat dit in een ander land niet goed te snappen is. Ze moest lachen toen ze eens vertelde dat men haar daar vroeg: 'Oh, je hebt een kat, hoe heet die?'
'Kedi'.
'Ja, maar hoe héét hij dan?'
'Nou gewoon Kedi, zijn naam is Kedi'.
Blijkt dat in dat land "Kedi" gewoon het vreemde woord voor 'kat' is. Ze noemt me ook soms Boef; dan heb ik iets stouts gedaan, maar mijn Mens blijft nooit lang boos.

Mijn Mens zorgt goed voor me, zoals ze ook zorgzaam is voor alle mensen van wie ze houdt. Wel, het moet gezegd: ik hou niet zo van mensen. Vrouwen zijn nog wel okay, maar mánnen -- ik heb echt een hekel aan mannen. Zou dat komen omdat ik geen ballen meer heb? Ach, zolang er niet te veel hier over de vloer komen is het nog wel om uit te houden, óf ik verstop me gewoon hè?

Waar ik nog meer een hekel aan heb? Wel, ten eerste aan haar laptop. Sinds ze van haar laatste vakantie terug is schrijft ze iedere dag, uren lang. Dan vergeet ze de tijd, en ja, ook de tijd waarop ik mijn blikvoer wil hebben. Dan moet ik haar echt even aanpakken! Dan haak ik even een paar keer aan haar kleren, geef haar harde kopstoten of bijt ik haar zacht in haar arm. Ja zeg, ik wil haar echt geen pijn bezorgen. Goede opvoeding heet zoiets.

Oh, en dan die telefoon! Lang aan het praten met mensen die namen hebben als An, Hennie of Ron. Familie denk ik, als is Hennie geen familie. Zij zorgt altijd voor me wanneer mijn Mens op vakantie is. Hennie mag ik ook graag; die anderen ken ik niet, maar áls er een kerel tussen zit dan moet ik die nu al niet. Ja, ik zie dat u mij al een beetje leert kennen.

Mijn Mens heeft twee telefoons, eentje ervan belt niet zo vaak, maar ze is altijd erg blij wanneer er een paar piepjes uitkomen. Dan stralen haar ogen, ze weet dan vást wie haar iets wil vertellen. Mijn Mens leest dan en glimlacht en zegt woorden in een taal die ik niet begrijp. Er klinkt liefde en blijdschap in haar stem. Mijn Mens houdt eigenlijk niet van die telefoon. Dat denk ik tenminste, want ze zit er vaak naar te staren en dan stralen haar ogen ook niet. Wanneer ik dan zie dat mijn Mens verdrietig is, dan kom ik even tegen haar aanliggen op de bank. Ik lig ook altijd bij haar wanneer ze zingt. Mijn Mens heeft een zachte stem en soms, wanneer ze tegen mij praat, lijkt het voor mij alsof ze mijn rug streelt - inderdaad, met haar stem. U begrijpt nu dus waarom ik mijn Mens graag mag.

In mensenjaren ben ik 5-1/2. Beslist geen kleuter in kattenjaren. Als volwassen kat van goede afkomst ben ik op weg naar mijn 36ste jaar - kattenjaren dus. Al heb ik geen behoeften als een andere kat van mijn leeftijd, soortgenoten die nog wel helemaal compleet zijn - ja, delicate zaak - ik noem dit niet zo graag bij de naam; ik ben tevreden met mijn leven in haar huis.

Helemaal tevreden, vraagt u? Nee, niet helemaal. Ik vind dat mijn mens haar nagels lang moet houden; ze kan zo verrékt (neem me niet kwalijk!) lekker krabbelen met lange nagels. Ook zou ik willen dat ze niet zo vaak in een taal spreekt die ik niet kan verstaan. Knap vervelend hoor, maar in ieder geval kent ze mijn taal heel goed en dat is voor mij, als Earl, natuurlijk het belangrijkste.

Ze zit nu al weer een tijdje te schrijven; ik lig op de tafel naast haar en doe alsof ik slaap. Ze is vandaag niet blij, al geloof ik dat wát ze schrijft haar wel plezier doet. Ik begrijp mijn Mens soms niet, zoals nu. Blij zijn over wat ze schrijft -- waarom liggen er dan tranen op haar wangen?

© Copyright Irene O.

Ingezonden door

Irene O.

Geplaatst op

01-02-2016

Over dit verhaal

Mijn kat is slim. Hij bekijkt de dingen die hij in mijn huis ziet en, tja, vertelt ook over mij -- zijn Mens.

Tags

Kat