Jij maakte alles kapot.

Ik ben altijd een positief meisje geweest. Altijd al. Tot jij in mijn leven kwam.
Eerst zorgde je ervoor dat ik verliefd op je werd zoals ik nog nooit op iemand verliefd ben geworden. Die schittering in je ogen en die blije sproetjes op je neus, die deden me verliefd worden.

3 maanden en toen was je me beu, toen wou je me niet meer. Je had me alleen maar nodig als je geen vrienden had, als je niemand had om bij je te zijn. Het ergste is dat ik het allemaal toe liet. Jij vroeg me om een cola voor je mee te brengen van bij mij thuis en ik deed het dan ook nog, gewoon in de hoop dat je me terug wou.

Ik besefte niet dat je me gewoon gebruikte. Ik betekende niets voor je. Niets.
Ik zou voor jou door het vuur gaan en jij zou gewoon kijken hoe ik in het vuur zou verbranden, zou sterven. Je zou nog niet eens de moeite nemen om de brandweer te bellen. Want ik beteken niets voor je.

Er waren weken dat ik je sms'te, je sms'te altijd terug, kort dan wel. Ik was altijd zo gelukkig als ik een sms van je had gekregen. Tot op een dag ik eens wou testen of je ook uit jezelf iets zou sturen. Ik wou kijken of ik misschien toch iets voor je betekende. Denk je dat je naar me sms'te? Nee, tuurlijk niet, want jij vindt dat ik je aandacht niet verdien.

Nu ben ik op het punt gekomen dat ik me niet meer zal laten doen, je mag smeken, op je blote knieën voor me zitten, ik zal er niet aan toegeven. Ik zal niet aan de drang toegeven om je te knuffelen en te zoenen. Ik zal je gewoon laten zitten, dan weet je ook hoe dat voelt.

Dit is het moment waar de woorden uit mijn mond vloeien en ik niets liever zou doen dan die tegen je schreeuwen, maar ik weet dat dat bij je geen nut heeft. Alleen maar energie verspilling.

Toch besef ik dat ooit op een dag ik er aan zal toegeven. Ik toch weer verliefd zal worden op je. Weer je slaafje wordt en alles voor je zal doen. Ik denk niet dat er nog hoop is voor ons en toch blijf ik elke avond in mijn bed bidden voor een nieuwe start voor ons.

© Copyright ThatGirl