Troebel

Chris lig op een bed, er staan mensen rond hem.
Hun ogen zijn nat, er vloeien tranen.
Hij kijkt ze aan maar herkent hun gezichten niet.
De kamer waar hij in ligt is wit en grauw. Er hangen enkele kabeltjes die hem verbinden met een vreemd uitziende machine.
Er komt een vrouw de kamer binnen, de mensen rond het bed kijken verschrokken en bang op.
De vouw is gekleed in het wit en kijkt bedrukt.
Ze wandelt naar de kant van het bed, en aait Chris over zijn voorhoofd.
Ze zegt iets, maar chris verstaat haar niet. Alles lijkt te gebeuren in een waas.
Het gesnik rond zijn bed neemt toe. De verpleegster neemt een spuitje en dient het Chris toe.
Chris voelt zich versufd, hij heeft moeite met zijn ogen open te houden.
Er flitsen beelden door zijn hoofd.

Een man van23 jaar, zit op een bank met een meisje naast hem met lang zwart haar en blauwe ogen,
Ze heet Eva, en houd zijn hand vast. Even later wandelen ze door het park verderop in de straat.
Plots stopt hij met wandelen, gaat op een knie zitten en vraag of ze met hem wil trouwen,
Tranen schieten in haar ogen en ze zegt “ja”. Hij staat op, geeft haar een knuffel.

Het beeld word troebel.

Diezelfde staat voor een spiegel en speld zijn das goed,
Hij kijkt blij en verward tegelijk, gaat het allemaal niet te snel? Hij is 24j.
Hij staat op het punt naar het gemeentehuis te vertrekken om met Eva te trouwen.
Kevin komt naar hem toe, zijn broer en zijn getuige.
De man deelt zijn twijfels met Kevin, deze legt een hand op zijn schouder.
‘Alles komt goed, dit moment zul je je eeuwig blijven herinneren’
Even later staat hij oog in oog met Eva, ze doen elkaar een ring om en beloven mekaar eeuwige trouw.

Het beeld word troebel.

De man, stapt woedend uit de auto,
Even daarvoor heeft hij telefoon gehad van Kirsten, zijn zus.
Ze weende terwijl ze hem vertelde over de fysieke en psychische pijn die haar man haar bezorgd heeft.
Hij klopt aan bij een oud en vervallen huisje, ver en diep gelegen in het bos.
Er doet niemand open, hij stampt tegen de deur en deze vliegt na enkele dreunen open.
Hij loop naar binnen en ziet Kirsten zitten in een hoekje,
Haar gezicht zit onder het bloed en ze kijkt trillend op.
Haar man komt de kamer binnengestormd en stapt kwaad op hem af en grijpt hem bij zijn keel.
Met zijn rechterhand grijot hij naar een fles en slaat de man op zijn hoofd. De man valt neer ,
Hij pakt zijn zus bij de arm trekt haar naar buite, ze stappen in de auto en rijden weg.

Het beeld word troebel

Hij staat naast een ziekebed, hij is 39j,
Op het bed ligt een oude vrouw, ze heet Monique en is zijn moeder.
Kevin is er ook, net als Eva, Kirsten en zijn Lode, zijn vader.
De vrouw op het ziekenbed kijkt naar het plafon, ze kijkt verward.
Een verpleegster komt binnen, kijkt bedroefd en geeft haar een spuitje,
De vrouw kijkt hun plots allemaal aan, haar lippen lijken te bewegen en ze lijkt nog iets te willen zeggen.
Maar ze is te zwak, haar ogen gaan dicht en ze valt in slaap. Ze zal nooit meer wakker worden,
Tranen schieten in iedereens ogen, ook in die van hem.

Het beeld word troebel

Hij zit aan een bureau,
Voor hem zit een man, gekleed in het wit.
Naast hem zit Eva.
De man zegt iets, maar de woorden dringen niet tot hem door.
Hij vangt flarden op van een uitleg dat de man in het wit geeft, de woorden geheugenverlies en dementie dringen langzaam tot zijn besef door.
Hij probeert zich sterk te houden, krult zijn lippen om tot een lachje geeft de dokter een hand en verlaat de ruimte.

Het beeld word troebel en zijn ogen openen zich tot spleetjes,
Hij kijkt naar de mensen rond zich, hij ziet zijn vrouw, zijn vader, zijn zus en zijn broer,
Ze huilen.
Hij probeert te zijn lippen te bewegen, hen te zeggen dat hij van hun houd, hen te zeggen dat hij hun terug herkent, en nog zoveel andere dingen.
Maar hij kan zijn mond niet meer bewegen, de honderden dingen die hij plots wou zeggen zullen nooit uitgesproken worden.
Chris zijn ogen sluiten.
Hij ziet zijn moeder, ze steekt haar hand uit.
Chris ademt een laatste keer uit.

© Copyright Dennis