Een ware nachtmerrie

In de afgelopen zomer hebben mijn familie en ik 40 dagen op het adembenemende stad Kabul doorgebracht. We begonnen onze langdurige reis van maar liefst 36 uur op 30 juni. Toen we net aankwamen in Kabul had ik meteen een cultuurschok. De mensen daar waren allemaal op ons geld uit en vonden onnozele werkjes uit mensen hun geld af te trogellen. Ik geef een voorbeeld: we waren net op de luchthaven aangekomen was er een politieagent die ons de weg wees naar de uitgang en op de einde van die gang moesten we advieskosten betalen aan een andere politieagent, hoe ridicuul is dat niet! Een hotel in Afghanistan bestaat niet en dus bleven we bij familie logeren.
Op vrijdag 19 jullie hadden mijn ouders een tripje georganiseerd naar het nabij gelegen dorpje Pagman. We zaten in een auto van 9 personen met 20 personen en ik kan je verzekeren dat dat geen pretje is. Op een bepaald moment viel ik in slaap en bij het ontwaken was er niemand meer in de auto. Ik nam een fles water friste me op en stapte af. Nu denk ik: "had ik dat maar beter niet gedaan!" Ik ging mijn ouders zoeken op een plaats waar ik nog nooit geweest was. Ik was aan het stappen toen ik opeens geweerschoten hoorde en geroep van mensen die in nood verkeerde . Ik werd bang , kreeg zweethanden, mijn adrenaline steeg en wist niet meer wat of hoe.Even Dacht ik: "is dit het?" Ga ik hier mijn laatste adem uitblazen? Opeens werd het zwart voor mijn ogen letterlijk en figuurlijk want er was mij een een doek over het hoofd gedaan. Ik kreeg zo veel vragen door mijn hoofd. Ben ik ontvoerd, kom ik hier levend uit of ben ik gered? Ik wiste het niet zo goed, wat ik wel weet is dat ik voor ze mij een doek over het hoofd hadden gedaan in een flits het plakkaat gelezen had waarop stond 'war territory'.Ze brachten mij naar een koel, koud en luguber kamertje en ik hoorde Russische stemmen en juist voor ze mij het doek afnamen werd ik door de slechte muziek op de autoradio wakker.Het was allemaal een droom! Ik was verlost van mijn lijdensweg . Een hele nachtmerrie was de autoreis op zich en dan moet je noch eens in je slaap een nog akeligere nachtmerrie dromen. Hoe gelukkig en blij ik was in Kabul was ik wel weer blij wanneer ik terug de draad kon opnemen in het dagdagelijks leven in België.

© Copyright Azim_Niazi

Ingezonden door

Azim_Niazi

Geplaatst op

14-11-2013

Over dit verhaal

Dit is een waargebeurd reisverhaal en ik heb me laten vertellen. Ik denk dat dit een zeer ontspannend reisverhaal is.

Tags

Droom Fantasie Illusie Opluchting Reis Spanning