Ik ben ik, en ik kan niets ..

Ik heb dagen op mijn bed gelegen, zakmes in mijn hand. Niet dat ik er iets mee kon doen, want zelfmoord kan ik niet. Ik heb dagen het lemmet tegen mijn arm gedrukt, maar wat kon ik ermee doen? Ik kan niets. Ik ben ik. Esmée. Ik kan niets. Ik kan tekenen. Wohohohow applaus. Nee. Niets. Ik heb in mijn eigen ogen zitten staren, terwijl tranen mijn blik vertroebelden. Ik heb Emma meegesleurd in mijn leven. Ik heb enkel deze ohana die ik vertrouw. Iedereen zegt dat ik in therapie moet. Patros schrikt even fel van mijn verhalen als van gevulde boterkoeken of what the fuck dan ook. Ik kan met niemand over mijn problemen praten. Over zelfmoord praat ik enkel met Emma via deze site, in het echt is het te moeilijk. Fien en Rhune weten ervan, maar ze snappen me niet. Ze zeggen dat ze er heel soms ook aan denken. Ze denken dat ik dat ook doe. Maar ik denk er minstens vier keer per dag aan. Ik denk eraan, maar heb geen plan. Ik kan het niet. En ik hou van jullie, maar jullie willen ook allemaal zelfmoord. Van Nathan weet ik het niet, hij trekt zich op aan zijn geloof. Maar als God morgen mijn ogen niet opent, zal ik hem bedanken, in de Hemel. Of in de Hel. Met mijn leugens en bedrogen. Laat Hem kiezen. In de Hel zal iedereen me wel haten. Want ik sla zonder redenen. Voor de lol, om mensen pijn te doen. Ik heb ruzie met mijn ouders, omdat ze mijn stijl niet snappen. Ze schelden me uit. Met zigeuners-kind. Dat ben ik niet. Want dan schelden ze zichzelf ook uit. Domme mensen zijn ze. Als ik te 'brutaal' ben, slaan ze. Midden in een winkel, in een park, in het zwembad, op de bus, .. Ik heb HEN niet nodig, zij hebben MIJ nodig. IK weet hoe je katten behandeld. IK kan WEL foto's trekken. Maar als ik dat durf te zeggen, kan ik een klap verwachten. Dus zit ik vaak op mijn kamer, luister Nirvana. Mijn lievelingsplaats is op mijn bureau stoel met mijn voeten op de radiotor. Of op de ijskoude vensterbank. Mijn voeten laten afvriezen. Dan speel ik was met mijn zakmes. Dan schiet ik eens uit, snip in mijn vinger. Ik moet liegen. Over bijtwondes. Mijn mama denkt dat het aften zijn. Dus ik moet extra vitaminen nemen, voor iets wat ik niet heb. Als ik stress, bijt ik, als ik me verveel, bijt ik, als ik bijt, bloedt het. Het doet pijn, is hard en wit. Maar daar heb ik het voor over. Enige zelfverwonding die ik kan. Het zou me niet verbazen al mijn mama binnenkort mijn armen wilt kijken, om zeker te zijn dat ik niets snijd. Duizenden malen vraagt mijn zus idiote vragen. Waarom leef ik? Waarom leven wij. Bestaan er marsmannetjes. Waarom is er een verkeerde naam bij dit programma? Ik ben niet helderziend. Ik ben niets. Ik ben een nul. Een idioot. Laat het zo zijn. Ik ben ik. Ik leef mijn leven niet. Ik haat het. En daar kan niemand iets aan doen ..

© Copyright LatoyaFox

Ingezonden door

LatoyaFox

Geplaatst op

10-11-2013

Tags

Dood Haat Huilen Leven Zelfmoord