Alweer

Zoveel vragen, helaas zijn ze allemaal te laat gekomen. Ik heb ze verdrongen tot het allerlaatste moment. Alweer. Ik vertrouwde je alweer. Alweer hield ik van je en liet je me geloven dat het wederzijds was. Al kan ik natuurlijk niet in jou gevoel kijken, lijkt het soms of er vrij weinig van jou liefde waar is. Dus met een gebroken hart zit ik hier dan, alleen, alweer. Het ging alweer fout tussen ons. Tranen rollen over mijn hart, maar mijn ogen blijven droog. Ik mag niemand laten zien hoeveel pijn het me doet, ik moet me groot houden. Mensen om me heen, mijn vrienden als ik ze zo mag noemen, steunen op me. Wanneer ik instort, storten zij ook in. Dus weer besloot ik het nog even voor me uit te schuiven, instorten kan later wel. Kin omhoog, borst vooruit. That’s the spirit. Hoe ga ik diegene waar ik mijn hele hart aan heb gegeven ooit vergeven en vergeten. Hoe krijg ik ooit mijn hart weer heel terug. Laten zien hoeveel pijn het me werkelijk doet zal ik je niet snel. Gewoon als gevoel van eigenwaarde misschien nog, redden wat er te redden valt. Langzaam komt ook het besef binnen, waarom heb ik niet eerder naar mijn vrienden geluisterd? Iedereen waarschuwde me, stuk voor stuk. Het vertrouwen in de mede mens kan zo snel dus al worden verbroken. Al die leugens, ik geloofde ze. Dan mag je wel vwo doen, maar leugens als hoe ze mij verteld werden geloof je als je van iemand houdt. Maar het is over nu, voorgoed? Ik weet het niet, hoe kan ik je voor een derde keer mijn hart heel geven? Hoe kan ik je voor een derde keer vertrouwen? Het ergste is nog, hoe kan ik iemand anders vertrouwen nu.

Het is over, het was geen nachtmerrie maar een facking droom waar ik in leefde. Toevallig dat het gestrand is in een nachtmerrie, met tranen, angst en woede. Toevallig dit, alweer.

© Copyright mrssterretje